مقایسه ژنتیکی ایزوله های بالینی سودوموناس ائروجینوزا جدا شده از عفونت های سوختگی

عفونت های سوختگی از مشکلات مهم درمانی در بسیاری از مناطق جهان، به ویژه کشورهای در حال توسعه است. عوامل میکروبی مختلفی در ایجاد و گسترش این عفونت ها نقش دارند، که سودوموناس آئروجینوزا یکی از مهم ترین آن ها، به خصوص در ایران، می باشد. با توجه به توانایی ذاتی این باکتری در ایجاد مقاومت به بسیاری از عوامل ضدمیکروبی، شناسایی الگوی مقاومت این باکتری در کنترل مناسب آن حائز اهمیت بالایی است. همچنین، بررسی اپیدمیولوژی مولکولی این باکتری در مدیریت عفونت-های ناشی از آن ضروری است. این مطالعه با هدف بررسی الگوهای ژنتیکی و مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های سودوموناس آئروجینوزای بیمارستان سوانح سوختگی شهید مطهری انجام شد. مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها با روش دیسک دیفیوژن تعیین شد و بررسی الگوهای ژنتیکی با سه روش pcr-rflp، rapd-pcr و pfge انجام شد. سه آنزیم alu i، hae iii و ras i در rflp ژن 16s rdna و آنزیم xba i در pfge مورد استفاده قرار گرفتند. طی شش ماه 129 جدایه از بیماران و 2 جدایه از محیط بیمارستان جمع آوری شد. بیشترین مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک سفتی زوکسیم (87%) و کم ترین مقاومت نسبت به ایمی پنم (16%) بود. تایپینگ pfge، 11 الگوی متفاوت در جدایه ها ایجاد کرد، در حالی که تایپینگ rapd-pcr، 8 الگوی مختلف ایجاد کرد. تایپینگ های rapd-pcr و pfge به ترتیب، سه و پنج الگوی مختلف برای جدایه-های مقاوم چنددارویی ایجاد کردند. در هر دو روش یکی از جدایه های محیطی دارای مقاومت چنددارویی بود. تایپینگ pcr-rflp الگوی متمایزی در بین جدایه ها ایجاد نکرد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که استفاده از روش pfge، که دارای قابلیت تفکیک کنندگی بالاتری نسبت به rapd-pcr دارد، می تواند در مطالعات تایپینگ مولکولی بسیار کارآمد باشد. همچنین مشخص شد که عوامل محیطی می توانند از منابع اصلی انتشار عفونت باشند و با کنترل مناسب این عوامل، میزان عفونت به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت.